Utrecht barst van de kleine cafés en eettentjes. Zoals Rik in Rotterdam reviews doet, doe ik dat in Utrecht. Deze keer: de vernieuwde Popocatepetl.

Iedereen die student is of is geweest in Utrecht kent Popocatepetl wel. Het is het restaurant aan de Nobelstraat, dat bekend is vanwege het vrolijke interieur (denk: vogelkooitjes, tegeltjes) en het fijne Mexicaanse eten. Door de vriendelijke bediening, de grote porties en de unieke sfeer werd daar uit eten gaan een feestje. Maar na 33 jaar is het tijd voor verandering, voor “wensen van de gasten en de trends in de markt”: voor Popocatepetl 2.0. Ik besloot meteen een kijkje te nemen op de eerste dag dat zij open gingen in deze nieuwe vorm.

Aan de buitenkant ziet Popocatepetl er al anders uit: de sprekende voorgevel is veranderd naar grijs. De grootste verandering komt pas als je binnen bent.

Het interieur is op de schop genomen. Qua indeling is het restaurant hetzelfde, maar er is grondig geschilderd en opgeruimd.
In plaats van de dieprode muren en de vrolijke mozaiektegels zijn de muren veranderd naar olijfgroen en pastelgeel. De vogelkooien en skeletten hebben plaatsgemaakt voor legere muren en een wand met een tl-raam met bloemenprint.

Sommige mensen zouden het als “een stuk ruimer en rustiger” omschrijven, maar dat zijn dezelfde mensen die woorden als “hip” en “in” gebruiken. Het interieur is compleet “vergeetbaar”, het kan net zo goed een pizzeria, steakhouse, sushirestaurant of bistro zijn. Dat wil dus niet zeggen dat het niet mooi is ontworpen, maar het Mexicaanse is eraf. Bijna niets in dit restaurant geeft nog het idee dat je überhaupt bij een Mexicaans restaurant zit te eten. Terwijl de meeste restaurants moeite doen om een ervaring of speciaal gevoel mee te geven, hebben ze hier het speciale gevoel van Popocatepetl er juist uit gesloopt. Zonde.

Maar ik ben geen stylist, ik kom voor het eten. De bediening is super vriendelijk en legt ons uit dat ze een nieuw menu hebben. De serveerster noemt dat er nu ook “kleine bites” geserveerd worden, die zij steeds “fingerfood” noemt, maar wat ze probeert te zeggen is: tapas. Het is duidelijk dat de persoon die dit nieuwe concept bedacht heeft, ook besloten heeft om de tapas te pushen in plaats van de hoofdgerechten. Ik ben hier echter niet gekomen voor tapas, ik ben hier voor mijn Mexicaanse enchilada’s, burrito’s en fajita’s. Dus die bestel ik dan ook.

De prijs van de gerechten is naar mijn idee iets omhoog gegaan. Wat ons wel verbaasde was het verschil in portiegrootte.
Waar je vroeger een goed bord met eten kreeg, krijg ik een portie met enchilada’s waarvan ik me afvraag of ik eventueel de tapas-editie gekregen heb. Gelukkig staan die niet op de kaart als fingerfood dus weet ik zeker dat ik niet te weinig heb gekregen; de portie is gewoon klein. Het kommetje rijst redt het idee dat je te weinig krijgt, maar ik kom niet voor een kommetje losse rijst. De burrito is een stuk groter, ziet er erg mooi uit en is in slagerspapier ingepakt (heel handig is het niet, maar soms mag eten ook mooi zijn). Hij smaakt erg lekker en is precies goed qua portie. De fajitas zijn prima.
Het smaakt eigenlijk allemaal wel prima. Ook de frietjes zijn prima (met name die van zoete aardappel) en de chipotlemayonaise is erg lekker.

TL:DR
Ik weiger Popocatepetl “The Mexican” te gaan noemen (alsof het deel twee is in een trilogie). Het is net als iemand die zijn eigen bijnaam uitkiest en daarna verwacht dat iedereen hem cool gaat vinden. Het verlies van de leuke inrichting is zonde. Een verbouwing kan je ook doen met behoud van de Mexicaanse sfeer. Iemand hogerop heeft bepaald dat er een nieuw concept moest komen voor meer gastbeleving geld. Dit nieuwe restaurant moest volgens de eigenaar een combinatie van “urban”, Stan&Co en “Mexico anno 2016” worden. Waarom? We hebben al een Stan & Co, en mensen die het woord “urban” gebruiken om iets te beschrijven, zijn vaak zo blank dat ze “The Mexican” als coole bijnaam…o wacht.

Het is duidelijk dat van het leuke sfeervolle restaurant een businessmodel gemaakt moest worden. Ik ben zelden zo teleurgesteld geweest in een eerder goed restaurant. Popocatepetl was tijdloos, The Mexican is zielloos.